Verslag van de survival

De start

De survival speelde zich dit jaar af in de Ardennen rond het gebied van La Gleise en Coo. Een historisch gebied, want tijdens de tweede wereldoorlog in december 1944, probeerde een SS-Pantserdivisie van generaal Peiper door de linies van de Geallieerden te breken richting Luik. Bij Stoumont wisten de geallieerden de aanval te breken. In het plaatsje La Gleise is een museum opgericht waar de veldslag is weergegeven. Deze gebeurtenis inspireerde Leeklo om een extra missie voor Easy Compagnie te organiseren. Op donderdag 28 juni 2007 verzamelde de vier peletons zich bij de watervallen van Coo voor de instructies. Alle tien de afleveringen van de serie Band of Brothers en de avonturen van Easy Compagnie zijn verbonden met deze driedaagse survival, de locaties en de opdrachten. In een enkel geval zelfs met ongelofelijke gelijkenis. Dit leverde bij enkele deelnemers, die zich de afgelopen maanden in de films verdiept hadden, emotionele momenten op. Sommigen identificeerden zich volledig met de hoofdrolspelers. En zo bracht Leeklo de teams letterlijk en figuurlijk 'in de film'. Het begon allemaal met een 'line up' en het uitreiken van houten wapens, speciaal door Leeklo gefabriceerd.

Aflevering 1: Currahee



Na een korte warming up van pakweg een uurtje lopen vanaf Coo naar La Venne aan de Ambleve, kwamen de teams aan in 'Camp Tacoa'. Voor het eerst in de Leeklo-geschiedenis mochten de teams hun bivak opmaken en de rugzakken aandoen. Maar die rust was van korte duur, aangezien deze peletons klaargemaakt moesten worden voor de invasie. Net als in de film was het tijd voor een chgallengeparcour. Een touwbaanparcour van ongeveer 4 uur met onder andere een apenhang over de Ambleve, tokkelen van een behoorlijke hoogte en een touwbrug. Foto's van deze activiteiten vind je in de slideshow op deze pagina. Daarna was het omkleden geblazen in sporttenue en onder leiding van onze drill sergeant Rob een looppas en een drafje de Currahee berg op. Natuurlijk waren tijdens de voorbereiding van deze survival een aantal militaire 'US cadences' uit het hoofd geleerd. Luid zingend rende de troepen met de vlag van 'Easy Compagnie' de berg op en ook weer naar beneden. Een loopje van ongeveer 2 kilometer omhoog. En natuurlijk..... beneden aangekomen, weer terug de berg op en daarna? Jawel weer naar beneden. Enkele teams hielden het vol om de drill songs te blijven zingen, waar natuurlijk de nodige punten voor gescoord werden. Terug in het basiskamp kregen de teams rust, nadat ze een concentratie- en intelligentietest hadden afgelegd over hun kennis en inzichten in de tweede wereldoorlog en het Ardennenoffensief. Tenslotte hadden de teams niet voor niets zich een half jaar lang verdiepd in de films van band of Brothers en het Internet afgestroopt op bijzonderheden. Daarna was het wachten, wachten en nog eens wachten op het moment van de invasie. Door slecht weer duurde dat tot tegen de nacht...

Aflevering 2: Day of days


Tegen het donker klonkt het trompetgeschal om te verzamelen in de commandoruimte voor een briefing. De invasie was inmiddels begonnen en de geallieerden waren opgerukt richting Duitsland. Ter hoogte van Coo hadden Duitse troepen onder leiding van generaal Peiper een tegenoffensief ingezet (conform historische gebeurtenissen). 'Easy' kreeg instructies voor een bijzondere missie. Een missie die niet was opgenomen in de film en speciaal door Leeklo alsnog is gereproduceerd. Duitse tanks waren opgerukt tot voor het plaatsje La Venne en La Gleise. De verwachting was dat duitse tanks de volgende ochtend de historische brug bij de spoorbaan van La venne zouden overtrekken. Koste wat het kost moest deze brug worden vernietigd. Nadat iedereen zich had gecamoufleerd, kregen de teams speciaal daarvoor vervaardigd 'dynamiet', lont en bevestigingsmateriaal. Voorzien van zwarte brillen, zodat niemand de route kon herleiden namen de teams plaats in de Leeklo-aanhangwagen. Iedereen werd individueel in het pikkedonker gedropt in en rond het plaatsje La Gleise. Net als bij een luchtlanding moesten de teams zich daarna hergroeperen.

Aflevering 3: Carentan

Met behulp van een kaart, een kompas en 'klikker' mocht iedereen klokslag 23.30 uur vanaf het droppingspunt gaan lopen in de richting van het checkpoint. Onderweg hergroepeerden de teams zich nadat zij natuurlijk wel met behulp van de 'klik klak' en de woorden 'flash thunder' hadden geverifieerd of het om een teamlid ging of de vijand. Leo, die zich bij aanvang van de dropping verschanst had tussen laurierbomen, ontmoette een boer die zo schrok, dat die met een echt geweer achter hem aan kwam. Aangekomen op het checkpoint nabij de brug maakten de teams een aanvalsplan. Door velden en bossages tijgerden groepjes in de richting van de brug om ongezien het dynamiet te plaatsen. Natuurlijk was het Duitse 'Lehkloh' aanwezig met duitse stellingen en booby traps rond de brug. Met name de lichteffecten maakten het geheel levensecht, aangezien de duitse silhouetten in heel het dal te zien waren. Enkele teams slaagden er in het dynamiet op tijd aan te brengen. Anderen liepen in de boobytraps (flesjes aan touw) of activeerden een rookpot. Rond de klok van 02.30 was iedereen onder zeil. Mission accomplished!

Aflevering 4: Replacements



Ochtendreveille om 08.30 uur op de tweede dag van de survival. Sommige deelnemers hadden op de eerste dag zoveel individuele punten gescoord voor 'heldendaden' en 'opgelopen verwondingen' dat ze een Wing kregen. Hoe meer wings per team aan het einde van de FSK, hoe meer extra punten! Tijdens dag 2 bereidden de teams zich voor op een veldslag. Aan de start van de voettocht mixten we de teamleden (replacements) en trokken de troepen de berg op richting La Gleise. Speciaal voor deze survival had Leeklo afspraken gemaakt met de eigenaar van het oorlogsmuseum in dit Belgische plaatsje. Het museum werd tijdelijk omgedoopt tot commandocentrum van de Geallieerden. Het doel van het bezoek was in de sfeer te komen van de tweede wereldoorlog. Aan de hand van een aantal vragen over generaal Peiper en een indrukwekkende film over de veldslag in dit gebied, kwamen de teams behoorlijk 'in de film'. Bijzonder was dat de route die de teams liepen van La Venne naar La Gleise via de historische brug tevens de vluchtroute was van Peiper dwars door de Geallieerde linies. Easy kreeg aan het einde van dit bezoek de opdracht Peiper in zijn vluchtweg te achterhalen en aan te houden. Voor het museum is een van Peiper's Tigertanks te bewonderen. Een mooi decor voor de groepsfoto (zie dia slide).

Aflevering 5: Crossroads


Aan de hand van een fotoroute marcheerden de Easy peletons via Borgoumont naar het riviertje Roanne. De fotoroute bestond uit foto's van herkenningspunten. Bij elke kruising (crossroads) moest het object worden gevonden, dat getelijkertijd de richting aangaf. Al vanaf het begin ging dat bij enkele teams al helemaal fout. Het team van Yvon was zo onder de indruk van het museum dat ze al direct de verharde weg bleven volgen richting Stoumont. Dat foutje koste een aantal uren extra lopen. Ook twee andere teams verloren de weg cq paden in de bossen en liepen radeloos rond op zoek naar objecten en herkenningspunten. Uiteindelijk kwamen de teams na uren zoeken op het prachtige pad richting Coo. De post was bij een kleine bruggetje over het water. Het terrein daarachter leende zich uitstekend voor een door Leeklo samengestelde 'battlefield' zoals in de bossen van Bastogne en Foy.

Aflevering 6: Bastogne

Voorzien van helmen met het bekende 'schoppenteken' van Easy Compagnie kregen de teams de opdracht om een parcour (op tijd) af te leggen met een aantal hindernissen. In het eerste vlakke deel ontmoette elk team een ander team dat maar 1 doel had. Met zoveel mogelijk waterbalonnen het team te raken. Daarna kwam het team in het steile deel het tweede team tegen, die in het bezit waren van sterke water(druk)geweren. Boven aan de heuvel aangekomen ging de run een weggetje omhoog richting weilanden waar met verrekijkers een aantal foto's moest worden waargenomen. Daarna weer terug en tussen de hoge dennebomen door naar beneden rennen. Tussen de bomen stond het derde team klaar met 12 eieren (granaten) om het team goed te raken. Dit zorgde allemaal voor de nodige druk en spanning. In het steile dennebos naar beneden hingen fotootjes van acteurs uit de BoB-film. Of je ze maar even op naam wilde herkennen. Beneden bij het riviertje aangekomen was de opdracht het watertje 250 meter stroomafwaarts af te lopen. Jawel, door het snel stromende water. het parcour eindigde weer bij het startpunt met een concentratieoefening namelijk het gooien van granaten. Dan stopte de tijd. Peter serveerde na deze post soep en een boterham met gebakken ei. Daarna vervolgde de route over de treinrails richting het bivak bij Cheneuex. Natuurlijk was de duur van dit laatste deel onbekend aangezien de looptocht over de rails zou eindigen bij een VS-vlag op een van de treinbruggen. Al met al bleek het nog ongeveer 2 1/2 uur lopen te zijn.

Aflevering 7: The Breaking Point


Aangekomen op het bivak bleken de weergoden ons niet helemaal goed gezind te zijn. Maar dat past ook wel bij de aflevering 'the breaking point'. Sommigen zaten hier wel op een klein breekpuntje. Nadat de tenten in de regen waren opgezet had Leeklo in een rap tempo enkele zeilen gespannen aan de rand van een heel dicht en laag dennenbos aan de rand van het bivakterrein en de Ambleve. Dit dennenbos was verboden terrein totdat het donker was. Nadat iedereen zijn maag had gevuld startte in dit bos een tijgerparcour. In het bos was over een royte van ongeveer 100 meter touw gespannen tussen de bomen en de route was voorzien van waxinelichtjes. Maar in het donker toch wel spannend. De bedoeling was dat iedereen individueel zonder verlichting het parcour aflegde en aan het einde een lied ten gehore bracht. Dit nam nogal wat tijd in beslag maar life music van de nummers via de Leeklo CD speler bracht tot in de late uurtjes de nodige gezelligheid.

Aflevering 8: The Patrol



Na het ochtendreveille en na het uitdelen van de wings van dag 2, volgde een kennisspel over de film van Band of Brothers middels het bekende Ren je Rot spel met bijbehorende muziek. Jammer was dat leeklo de vragenlijst met 75 vragen thuis had laten liggen, waardoor via de conceptvragen in rap tempo vraag en antwoord samengesteld moest worden. Maar zoals bekend, met enige improvisatie komt Leeklo er altijd uit. Na het spel volgde een wateroversteek met rugzak over de Ambleve maar door het snelstromende water durfde maar enkelen deze oversteek aan. De paniek sloeg toch even toe toen Theo (inmiddels 5x overgezwommen om rugzakken over te brengen) met de stroom meegevoerd dreigde te worden. De helden bij deze post moeten we toch even noemen: Niels, Ernst, Pippi, Theo en Mike. Na een korte voettocht kwamen de teams aan bij een van de meest spectaculaire Leeklo-posten. Soms past een film, in dit geval The Patrol, toch wel erg goed in het draaiboek. Op deze locatie had Leeklo een bunker gevonden in het plaatsje Cheneux en toestemming gekregen van de omwonende boeren om de bunker te gebruiken. Net als in deze aflevering kregen de teams de opdracht het water over te varen (kon door de stroom dus niet doorgaan), met een brancard de weg op te lopen naar de bunker en in de bunker net als in de film krijgsgevangenen te maken. De teams wisten niet dat Leeklo in de bunker een pop (in uniform) had neergezet. Deze pop stelde natuurlijk Peiper voor, die moest worden aangehouden. Gelijk aan de film kreeg elk team de opdracht de bunker ongezien te benaderen en granaten naar binnen te gooien (vuurwerk), voordat de bunker mocht worden betreden. Dit tafereel leverde nogal wat publiek op. Het geheel werd zodanig echt uitgevoerd dat de spanning van de gezichten was af te lezen. Niemand wist wat in de bunker kon worden verwacht en het donkere gat dat toegang tot de bunker gaf, was nogal klein. Yvonne bleek nadat Peiper middels een brancard naar het eindpunt was vervoerd in haar broek geplast te hebben. Het team van Mike kreeg voor de uitvoering de meeste punten. Met name Mike en Theo identificeerden zich helemaal met de acteurs in de film (zie foto).

Aflevering 9: Why we fight



Tijd voor bezinning aan nagenoeg het einde van de survival. Een vrij steile berg moest worden bedwongen via een kompasroute. Boven aan de berg liepen de teams tegen een spaarbekken op. Ook op deze locatie weer een ongelofelijke gelijkenis met de film. Het spaarbekken bleek omgeven te zijn door een hekwerk dat doet denken aan de afrastering van een concentratiefilm. Dit hekwerk moest worden gevolgd tot de volgende post. In dit gedeelte van het bos was het heel erg stil zodat je je in de film waande. Halverwege was een gedenkteken opgehangen met de tekst: "Hendrik de V sprak zijn mannen toe. Hij zei: vanaf deze dag tot het einde van de wereld zullen we in de herinnering voortleven. We zijn gelukkig vanwege onze broederschap. Want wie vandaag met mij zijn bloed vergiet, zal mijn broeder zijn". De opdracht bij deze tekst was 1 minuut stilte te houden voor Easy Compagnie en de slachtoffers van de 2e w.o.. Wat de teams niet wisten was dat dit tafereel gadegeslagen werd door een volledig gecamoufleerde Jan. Uiteindelijk hebben we deze opdracht toch wat onderschat, aangezien het verzoek bij sommigen de nodige emoties teweeg bracht.

Aflevering 10: Points



De laatste punten (points) konden worden verdiend op de top van de berg. Touwladderklimmen en heel toepasselijk een steile 'downhill' naar het spaarbekken van Coo moesten gestalte geven aan Perconte die na het ontdekken van het kamp de legerleiding moest waarschuwen. Helaas bleek de vermoeidheid en de scherpte bij de meeste teams toe te slaan. Slechts het derde peleton bereikte de helikopterplaats bij het spaarbekken. De andere teams vergaten, ondanks de hele duidelijke instructies, een aanwijzing en liepen in plaats van recht naar beneden de berg aan de andere kant naar beneden... Maar een geluk bij een ongeluk want uiteindelijk kom je dan terecht bij het eerste bivak en dat was ook het eindbivak van deze survival. Uiteindelijk kwam toch alles goed, alhoewel we met iedereen toch graag hadden gezwommen in het meer van Coo, net als Dick Winters aan het einde van de film in het meer van Zell am See. De survival werd afgesloten met een diner in het restaurant van La Gleise en een kampvuur in het bos van La Venne hoog. Een idyllisch plekje met een stenen huis met een hooizolder, waar nagenoeg iedereen zo rond 05.30 uur in belandde. Het derde peleton (Niels, Ernst en Pippi) zijn kampioen geworden. Pippi kreeg de Dick Winters troffee en Arne de Herbert Sobel troffee.



Geen opmerkingen: